Doğal kaynakların korunması, sürdürülebilir tarımın temel taşlarından biridir. Su, toprak, ve biyolojik çeşitlilik gibi kaynakların korunması, uzun vadeli tarımsal üretim için kritik öneme sahiptir. Su tasarrufu sağlayan sulama teknikleri, erozyonu önleyici toprak yönetimi uygulamaları ve yerel flora ve fauna ile uyumlu tarım teknikleri bu amaçla kullanılabilir.

Kimyasal gübrelerin ve pestisitlerin aşırı kullanımı, toprak sağlığını ve biyoçeşitliliği olumsuz etkileyebilir. Bu nedenle, organik tarım, entegre zararlı yönetimi ve yerel tohumların kullanımı gibi ekolojik tarım yöntemleri önem kazanmaktadır. Bu yöntemler, zararlı organizmalarla mücadelede doğal dengeyi kullanır ve tarımın çevresel ayak izini azaltır.

Tarımsal faaliyetlerde fosil yakıtların yerine güneş ve rüzgar enerjisi gibi yenilenebilir enerji kaynaklarının kullanılması, sera gazı emisyonlarını azaltmaya yardımcı olur. Bu, iklim değişikliği ile mücadelede önemli bir adımdır.

Sürdürülebilir tarım, yerel toplulukların katılımı ve desteklenmesini gerektirir. Yerel çiftçilerin bilgi ve deneyimlerinin paylaşılması, kooperatiflerin ve yerel pazarların teşvik edilmesi, ekonomik ve sosyal sürdürülebilirliğe katkıda bulunur.

Çiftçilerin, tarımsal uygulamalar konusunda eğitilmesi ve bilinçlendirilmesi, sürdürülebilir tarım uygulamalarının benimsenmesinde kritik bir rol oynar. Ayrıca, sürdürülebilir tarım teknikleri üzerine araştırmalar, bu alandaki yeniliklerin ve iyileştirmelerin temelini oluşturur. Tarımda sürdürülebilirlik, çok yönlü bir yaklaşım gerektirir ve tüm paydaşların - çiftçiler, tüketiciler, politika yapıcılar ve araştırmacılar - iş birliği ve katılımını zorunlu kılar. Bu, hem bugünün hem de yarının dünyasında sağlıklı, erişilebilir ve adil bir gıda sisteminin oluşturulmasına olanak tanır.